Dzień Flagi to jedno z najmłodszych świąt państwowych. Zostało ustanowione uchwałą Sejmu w 2004 roku, by propagować wiedzę o polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych. Wybór dnia nie był przypadkowy i ma uzasadnienie historyczne. Właśnie 2 maja, w 1945 roku, polscy żołnierze z 1. Dywizji Kościuszkowskiej zawiesili biało-czerwoną flagę na Kolumnie Zwycięstwa w Berlinie. Zdobywając stolicę hitlerowskich Niemiec, przyczynili się do zakończenia działań wojennych w Europie. Co oznacza biel i czerwień na polskiej fladze?

Polska flaga składa się z dwóch równych, poziomych pasów – białego i czerwonego. Oficjalnie została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, po latach zaborów, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości. Same barwy – biel i czerwień – już wcześniej były uznawane za narodowe. Jako jedne z nielicznych na świecie mają pochodzenie heraldyczne. Wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła. Poza granicami Polski oficjalnym symbolem naszego kraju jest flaga z polskim orłem na białym pasie. Używa się jej jedynie w celach dyplomatycznej reprezentacji Rzeczypospolitej Polskiej. Dzień Polonii i Polaków za Granicą – 2 maja obchodzimy również Dzień Polonii i Polaków za Granicą. To święto około 20 milionów osób mieszkających poza granicami kraju i przyznających się do polskich korzeni. Jego celem jest umacnianie poczucia jedności wszystkich rodaków i pomoc w zachowaniu świadomości narodowej. Najliczniejsza grupa emigracji i osób polskiego pochodzenia żyje w Stanach Zjednoczonych – 10 milionów. Inne duże skupiska są w: Brazylii, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech. Polacy mieszkają też między innymi na – Litwie, Białorusi i Ukrainie. Święto zostało ustanowione w 2002 roku uchwałą Senatu, w dowód uznania dla Polonii i Polaków za ich dorobek i wkład w odzyskanie przez nasz kraj niepodległości. Jest uroczyście obchodzone we wszystkich środowiskach polonijnych na świecie. Uchwała senacka określa politykę państwa wobec Polaków przebywających za granicą. Mówi o zapewnieniu im praw mniejszości narodowej, rozwijaniu ojczystego języka i promowaniu polskiej kultury. Zgodnie z dokumentem, konstytucyjnym opiekunem diaspory jest Marszałek Senatu. Szczególna rola izby wyższej w podtrzymywaniu tożsamości narodowej Polaków mieszkających na obczyźnie, wywodzi się z międzywojennej tradycji patronowania wychodźstwu. “Polonią” określa się polskich emigrantów oraz ich potomków. Natomiast osoby mieszkające na terenach, które w przeszłości należały do państwa polskiego, a w wyniku zmiany granic znalazły się poza nim, uznaje się za Polaków. I tak mówimy: Polacy na Litwie, Polacy na Ukrainie czy Polacy w Czechach.